نامه کودکانه سروش به مراجع تقلید:در ایران نمانید!

عبدالکریم سروش که این روزها برای ماندن در عرصه سیاست و دیده شدن کمپین مشترک با منافقین و سکولارها و حتی همجنس گراها تشکیل داده است در نامه ای به مراجع تقلید از انها خواسته است که در برابر ظلم نظام ایستادگی کنند.
به گزارش جهان سروش در این نامه که معلوم نیست برای کدام مرجع تقلید فرضی نوشته آورده است:می دانیم که شما اقطاب و ارکان دین خود از مظلومان مظالم جمهوری اسلامی هستید و از این که معاصی و مفاسد این حکومت جائر نام نیک شما و دامان پاک شریعت را آلوده کرده ظاهری دژم و باطنی نژند دارید و سینه پر آتش خود را به آب صبوری ساکن می‌کنید........

عبدالکریم سروش که این روزها برای ماندن در عرصه سیاست و دیده شدن کمپین مشترک با منافقین و سکولارها و حتی همجنس گراها تشکیل داده است در نامه ای به مراجع تقلید از انها خواسته است که در برابر ظلم نظام ایستادگی کنند.

به گزارش جهان سروش در این نامه که معلوم نیست برای کدام مرجع تقلید فرضی نوشته آورده است:می دانیم که شما اقطاب و ارکان دین خود از مظلومان مظالم جمهوری اسلامی هستید و از این که معاصی و مفاسد این حکومت جائر نام نیک شما و دامان پاک شریعت را آلوده کرده ظاهری دژم و باطنی نژند دارید و سینه پر آتش خود را به آب صبوری ساکن می‌کنید.
 
وی در بخش دیگری از نامه خود با بیان اینکه اجازه فتوا دادن در ایران به شما داده نمی شود می نویسد:می‌دانیم که شما هم بر این مردم نیک سیرت رحمت می‌آورید که همچنان در چنگال دیو استبداد اسیرند، نه لبخند بر لب دارند نه شادی در دل نه نان در سفره نه دانش در دفتر نه نشاط عیشی نه درمان دلی. مطمئن باشد که نه اسلامیت این سرزمین نه استقلالش، هیچکدام در گروی بقاء مشتی طراران حاکم نیست و پشتیبانی از این "طالبان نامطلوب" نه خشنودی ملت را در پی دارد نه آبروی روحانیت را.

وی در ادامه نامه به مراجع تقلید ایران توصیه می کند که از کشور خارج شوند:مهاجرت چون یک رهنمود دینی و قرآنی و یک شیوه اعتراض مدنی و انسانی و به منزله جستن راهی برای رستن از زندان و رسوا کردن زندانبانان، در سیره عالمان دین ثبت افتاده است و مهاجرت عالمان از ایران به عراق و از عراق به ایران در دوران مشروطه و معاصر سنت نیکو و آزادیخواهانه ای بوده ست. بانگ بلند مهاجرت قفل این سکوت شبهه ناک را خواهد شکست و توهٌم تسلیم ننگین را خواهد زدود.

وی همچنین حوزه نجف را پیشنهاد می کند و می نویسد:حوزه فقهی شیعی نجف پس از رکود و توقف کوتاه، اینک به سابقه هزار ساله خود رجوع می کند و در اندیشه بالندگی دوباره است. نجف اکنون می تواند قم را آزاد کند و نفس فروبردگان و ترس خوردگان قم و مشهد را به فراخنای حوزه فقاهت خود راه دهد تا رسالت دینی و تاریخی شان را با شجاعت بگزارند